Η Αταλάντα του Μπέργκαμο είναι μία από τις πιο παλιές (ιδρ. 1907) και ιστορικές ομάδες της Ιταλίας.
Μετρά 57 παρουσίες στη Serie A (παρακαλώ!), έχει κερδίσει μία φορά το Κύπελλο Ιταλίας (1963) κι άλλες δύο έφθασε στον τελικό της διοργάνωσης (1987, 1996), έχει αγωνιστεί και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις καταγράφοντας μάλιστα και επιτυχίες (έφθασε στους «4» του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1987/88 και στους «8» του Κυπέλλου UEFA του 1990/91), ενώ έχει κάνει και πάρα πολλές… «ζημιές» στους «μεγάλους» του «Καμπιονάτο»!
Ακόμη, τη φανέλα της έχουν φορέσει μερικοί πολύ σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, με σημαντικότερο όλων, ίσως, τον Ιταλό λίμπερο Γκαετάνο Σιρέα. Άλλοι σημαντικοί παίκτες που αγωνίστηκαν με τα χρώματά της είναι οι, Ιταλοί, Αντόνιο Καμπρίνι, Ρομπέρτο Ντοναντόνι, Φιλίπο Ινζάγκι, Τσέζαρε Πραντέλι, Ρικάρντο Μοντολίβο, Τζιαμπάολο Πατσίνι και Κριστιάν Βιέρι, ο Αργεντινός Κλαούντιο Κανίγια και ο Σουηδός Γκλεν Στρόμπεργκ (αστέρι τις δεκαετίες του ’70 και του ’80).
Εμείς οι Έλληνες, λοιπόν, έχουμε έναν καλό λόγο να συμπαθούμε πολύ την Αταλάντα και, γιατί όχι, να την υποστηρίζουμε κιόλας! Ποιος είναι αυτός; Το ίδιο το όνομά της, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την Ελλάδα!
Η Αταλάντα ιδρύθηκε από πέντε μαθητές Λυκείου (!), τους Εουτζένιο Ούριο, Τζιοβάνι Ρομπέρτι, Αλεσάντρο Φορλίνι και Τζούλιο και Φερούτσιο Αμάτι.
Τα πέντε παιδιά αναζητούσαν όνομα για τον νεοϊδρυθέντα σύλλογο και, όπως πολλοί ακόμη ιδρυτές ομάδων στο παρελθόν, ανέτρεξαν στην ελληνική μυθολογία και, στην αναζήτησή τους, στάθηκαν στη γεμάτη περιπέτειες ιστορία της Αταλάντης.
Σύμφωνα με τους μύθους του λαού μας η γυναίκα αυτή ήταν πανέμορφη, εξαιρετική κυνηγός και ο πιο γρήγορος απ’ όλους τους θνητούς! Την καταγωγή της διεκδικούν η Θήβα και η Αρκαδία, με την ίδια να έχει ισχυρές παραδόσεις με αμφότερες τις πόλεις.
Κάποια από τα κατορθώματα της ήταν το ότι σκότωσε, μαζί με τον ήρωα Μελέαγρο, τον Καλυδώνιο Κάπρο αλλά και η συμμετοχή της στην Αργοναυτική Εκστρατεία (σ.σ. η μόνη γυναίκα που έλαβε μέρος στην επιχείρηση). Επίσης, στην περιοχή της Επιδαύρου μια πηγή ονομαζόταν της Αταλάντης γιατί, όπως λεγόταν, εκεί η Αταλάντη, διψασμένη μετά από ένα κυνήγι, χτύπησε τον βράχο και ανέβλυσε η πηγή!
Ζούσε με αγνότητα στα δάση, απέφευγε τη συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους και τρόμαζε στην ιδέα του γάμου, αφού ήθελε να μείνει πιστή στη θεά του κυνηγιού, Άρτεμη (σ.σ. άλλοι αναφέρουν ότι μισούσε τον γάμο διότι ένας χρησμός της είχε φανερώσει πως αν παντρευόταν θα μεταμορφωνόταν σε ζώο).
Κάποτε, όμως, δέχθηκε να παντρευτεί, αλλά υπό έναν όρο: ο άνδρας της θα ήταν εκείνος που θα την ξεπερνούσε σε αγώνα δρόμου! Πήγε σε ένα μεγάλο λιβάδι, έμπηξε στη μέση έναν πάσσαλο και από εκείνο το σημείο όρισε να ξεκινούν οι επίδοξοι μνηστήρες. Η ίδια τους έδινε πάντα ένα προβάδισμα και έτρεχε οπλισμένη με ένα ακόντιο από πίσω τους· αν έφτανε κάποιον, τον σκότωνε με το δόρυ, αλλά αν δεν τον έπιανε, θα τον παντρευόταν!
Ο μύθος λέει ότι πολλοί γρήγοροι άνδρες πέθαναν από το ακόντιο της Αταλάντης προσπαθώντας να την ξεπεράσουν, αλλά κάποια στιγμή βρέθηκε κάποιος που τη νίκησε! Αυτός ήταν ο Ιππομένης ή, κατά άλλους, ο Μελανίων, που ήταν πρωτοξάδελφός της. Ο άνδρας δεν νίκησε με τα πόδια του, ωστόσο, αλλά με πονηριά: έφερε μαζί του χρυσά μήλα που τα είχε πάρει είτε από την Αφροδίτη είτε από ένα ιερό της θεάς στην Κύπρο είτε από τον κήπο των Εσπερίδων και, καθώς έτρεχε μπροστά, τα έριχνε κάτω. Η Αταλάντη έσκυβε να τα μαζέψει, είτε από περιέργεια είτε από έρωτα για τον νέο και τελικά νικήθηκε!
Η Αταλάντη και ο Ιππομένης (του Guido Reni)
Πάντως, η Αταλάντη και ο σύντροφός της δεν χάρηκαν πολύ τον έρωτά τους. Όπως λέει μία εκδοχή του μύθου, ενώ κυνηγούσαν μαζί μπήκαν στο τέμενος του Δία (ή της Κυβέλης) και την ώρα του έρωτά τους, μεταμορφώθηκαν σε λιοντάρια από τον οργισμένο Θεό, που θεώρησε την πράξη τους ιερόσυλη!
Η φιγούρα της αδάμαστης, πεισματάρας, ταχύτατης και τρομερής κυνηγού Αταλάντης, λοιπόν, γοήτευσε τους πέντε Ιταλούς μαθητές οι οποίοι επέλεξαν να δώσουν το όνομά της στην ομάδα που είχαν μόλις ιδρύσει («Αταλάντα» είναι η Αταλάντη, στα ιταλικά) και τη μορφή της στο σήμα της. Τα υπόλοιπα… είναι ιστορία!
Κάτι μας λέει ότι από εδώ και πέρα θα υποστηρίζετε λίγο περισσότερο την «Ελληνίδα» της Serie A, Αταλάντα!
