To Betcatalog.net παρουσιάζει πώς η Παρί Σεν Ζερμέν των 53 χρόνων ζωής και των 2 μόλις πρωταθλημάτων μέχρι το 2013 κατάφερε, μέσα σε μια τετραετία από τη στιγμή που την απέκτησαν οι Άραβες από το Κατάρ, να στήσει την εντός των τειχών δυναστεία της, κυνηγώντας πια την κορυφή της Ευρώπης.
Το μακρινό Φεβρουάριο του 1969 η Γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία έθεσε το εξής ερώτημα στους κατοίκους του Παρισίου: «Θέλετε ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό σύλλογο στο Παρίσι;» Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού απάντησε θετικά κι αυτή έμελλε να είναι και η αφετηρία για όσα ακολούθησαν. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, άλλωστε, έγινε η συγχώνευση των Σταντ Σαιν Ζερμάν και Παρί FC, για να προκύψει, έτσι, η Παρί Σεν Ζερμέν, όπως την ξέρουμε σήμερα.
Όπου και να είσαι, είναι και το Casino σου | 24χ7 | +21
«Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία», σύμφωνα με το πασίγνωστο ρητό.
Την επιτυχία όμως; Ρωτήστε τους Παριζιάνους να σας πουν, οι οποίοι από εκεί που στα 42 αυτά χρόνια ιστορίας τους, είχαν δει μόλις δύο πρωταθλήματα και μέσα στην τελευταία τριετία είδαν να γίνονται αυτά με χαρακτηριστική άνεση πέντε, στο σύνολό τους. Αξίζει να σημειωθεί πως και τα προηγούμενα 38 χρόνια (προ της δημιουργίας του συλλόγου), από τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε επαγγελματική ποδοσφαιρική κατηγορία στη Γαλλία, η πρωτεύουσα δεν είχε γνωρίσει ποτέ την επιτυχία της κατάκτησης. Για την ακρίβεια, δηλαδή, οι ομάδες που την εκπροσωπούσαν, συνήθως έδιναν μάχη για να αποφύγουν τον υποβιβασμό.
Στο θέμα μας όμως. Το 2011, η Qatar Sports Investments (QSI), βασιλική επενδυτική εταιρεία του Εμιράτου του Κατάρ, αγόρασε το 70% των μετοχών της ομάδας, με σκοπό να επενδύσει σε αυτή γιγάντια χρηματικά ποσά. Ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί αναλαμβάνει χρέη προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου. «Σε πέντε χρόνια, θέλουμε να είμαστε ένα από τα καλύτερα κλαμπ στην Ευρώπη και να κερδίσουμε το Τσαμπιονς Λιγκ. Θέλουμε επίσης το brand μας να αξίζει 1 δισεκατομμύριο», είχε δηλώσει τις πρώτες κιόλας ημέρες που ξεκίνησε να εκτελεί καθήκοντα προέδρου.
Τρία χρόνια μετά, η Παρί Σεν Ζερμέν δείχνει πως έχει πλέον βάλει τα απαιτούμενα θεμέλια για τη δημιουργία μιας πραγματικής δυναστείας στο γαλλικό ποδόσφαιρο, με τους υπόλοιπους κορυφαίους συλλόγους της χώρας να δείχνουν ουσιαστικά ανήμποροι να τη κοντράρουν το οικονομικό της μέγεθος. Όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα από κάθε πλευρά, κεντρικός στόχος των Αράβων επενδυτών είναι να χτίσουν μια «παντοκρατορία», η οποία θα κυριαρχήσει εγχώρια, κυνηγώντας, ωστόσο, παράλληλα διακρίσεις και στο Ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο πρώτος στόχος επειτεύχθη για ένα διάστημα επτά ετών από την ομάδα της Λυών, που δεν βρήκε ποτέ όμως τη «χρυσή τομή» για να πετύχει και το δεύτερο.
Το Παρίσι δεν υπήρξε ποτέ «ποδοσφαιρόφιλο»
Ωστόσο, αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι η μοναδική ομάδα σε ολόκληρη την πόλη, της οποίας ο αριθμός των κατοίκων υπολογίζεται ότι είναι πάνω από δέκα εκατομμύρια και ότι η συγκεκριμένη ομάδα είναι η μόνη επαγγελματική εκεί πλέον, η εξαγορά της PSG από την QSI, αποτελούσε την τέλεια ευκαιρία. Μια ιδιαιτέρως προσεγμένη επένδυση με σκεπτικό μακροπρόθεσμης διάρκειας.
Ένα μεγάλο «άνοιγμα» στον «κόσμο του ποδοσφαίρου». Μια «τρύπα» στον ποδοσφαιρικό χάρτη, που η Καταριανή εταιρία έτρεξε να εκμεταλλευτεί πρώτη. Οι λόγοι της «τρύπας» αυτής ήταν συγκυριακοί. Σύμφωνα με (κυρίως παλαιότερους) Γάλλους δημοσιογράφους, οφειλόταν σε έλλειψη χώρου για τη δημιουργία σταδίων και σύγχρονων προπονητικών κέντρων, χαμηλό επενδυτικό επίπεδο από τους ιδιώτες της πόλης, έλλειψη του ντόπιου οπαδικού στοιχείου, λόγω του ότι οι πλέον μόνιμοι κάτοικοι, ήταν στην πλειοψηφία τους επαρχιώτες που είχαν μόλις μετακινηθεί στην πρωτεύουσα και εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν ομάδες από τον τόπο καταγωγής τους κ.α.
Build A bet: Όσα συμβαίνουν σε έναν αγώνα, συνδυάζονται σε ένα στοίχημα. |21+
Προ διετίας, λίγο πριν την έναρξη ενός ματς απέναντι στην Σεντ Ετιέν, απευθύνθηκε η ερώτηση (όχι δημοσίως) «Γιατί διαλέξατε την PSG;», προς τον πρόεδρο της. «Είναι η μόνη («ελεύθερη» ποδοσφαιρικά) πρωτεύουσα στην Ευρώπη. Υπάρχουν 12 εκατομμύρια κάτοικοι που ζουν γύρω απ” αυτήν την πόλη», απάντησε. Το Κατάρ επιχειρεί με έναν ακόμη τρόπο να μετατρέψει το όνομα της χώρας σε ποδοσφαιρικό brand, όπως ακριβώς επιδιώκει και μέσω του Μουντιάλ του 2022. Αυτό το λεγόμενο brand, λοιπόν, είναι και ο πρωταρχικός στόχος των νέων ιδιοκτητών, όχι όμως ότι αφορά μόνο το καλό της δικής τους χώρας. Θέλουν να ανεβάσουν το κύρος της PSG, να την ταυτίσουν με την «Πόλη του φωτός». Να την κάνουν ποδοσφαιρικά ελκυστική. Πιο ελκυστική απ” όλες τις άλλες. Να της δώσουν λάμψη και γκλαμουριά. Πράγμα που άλλοι θα κατακρίνουν και άλλοι θα εκθαμβωθούν από την προοπτική του.
Για δεκαετίες, παρακολουθώντας κανείς την Παρί Σεν Ζερμέν, έμενε δυσάρεστα έκπληκτος από το αντιαθλητικό μείγμα που δημιουργούσαν ομάδα και οπαδοί.
Κακό ποδόσφαιρο, αλλόκοτη αντιμετώπιση του κόσμου προς την ομάδα, αμέτρητες άδειες θέσεις στο γήπεδο. Σήμερα, τα πάντα μοιάζουν ριζικά αλλαγμένα. Αν κάποια στιγμή έχετε την τύχη να μπορέσετε να εξασφαλίσετε ένα εισιτήριο στο «Παρκ Ντε Πρενς», θα διαπιστώσετε ότι ακριβώς έξω από το στάδιο θα σας καλωσορίσει μία ορχήστρα τζαζ, ότι κάθε σημείο του γηπέδου είναι εκσύγχρονισμένο, ότι εντός αγωνιστικού χώρου προσφέρετε ποιοτικότατο ποδοσφαιρικό θέαμα από αμέτρητους παικταράδες. Οι κάτοικοι του Παρισίου δείχνουν να εκτιμούν τα έργα αυτά. Όπως άλλωστε είναι γνωστό στη Γαλλία, οι Παριζιάνοι φίλαθλοι, θεωρούν τους εαυτούς τους περισσότερο θεατές, παρά οπαδούς μιας ομάδας.
Όλες αυτές οι πολυτέλειες είναι λογικό να εξοργίζουν τη, μικρή ομολογουμένως, μερίδα των παραδοσιακών οπαδών της ομάδας. Η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων είναι απλώς το κερασάκι στη τούρτα. Γενικότερα, όμως, το κλίμα που επικρατεί στην ποδοσφαιρική Γαλλία δεν είναι όσο τεταμένο θα περίμενε κανείς. Ο κόσμος φαίνεται να έχει αποδεχτεί το φαινόμενο «Παρί Σεν Ζερμέν». Πράγμα που μοιάζει εν μέρη λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως πλέον είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί να δοξάσει τη χώρα τους σε κάποια στιγμή και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εξωφρενικής διαφοράς που χωρίζει την Παρί Σεν Ζερμέν με τις υπόλοιπες ομάδες της Ligue 1 είναι ότι, σύμφωνα με στατιστικά που δημοσιεύθηκαν από την περίφημη ιστοσελίδα transfermarkt, η συνολική αξία του ρόστερ της ομάδας του Παρισίου, βρίσκεται στην όγδοη θέση της σχετικής λίστας, με αυτήν να ανέρχεται στα 358 εκ. ευρώ, τη στιγμή που η αξία της αμέσως επόμενης του γαλλικού πρωταθλήματος, Λυών, υπολογίζεται στα 144.
Ακόμη ένα στοιχείο, το οποίο φανερώνει την ανωτερότητα της, το ότι η Παρί είναι η μόνη ομάδα η οποία σε κάθε πόλη της Γαλλίας που «πατά», σηκώνει ένα τρομακτικό κύμα ενθουσιασμού. Όλοι οι λάτρες του αθλήματος από τις γύρω περιοχές στα εκτός έδρας ματς, ξεσηκώνονται και κυνηγούν σαν λυσσασμένα σκυλιά ένα μαγικό χαρτάκι χαρτάκι, το οποίο θα τους δώσει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν δια ζώσης τον Ζλάταν και την παρέα του.
Ο υφυπουργός αθλητισμού της Γαλλίας δήλωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι το βασικό πρόβλημα του γαλλικού ποδοσφαίρου είναι η τεράστια διαφορά, σε όλους τους τομείς, της Παρί, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Το προηγούμενο καλοκαίρι, η Μονακό έδωσε τους -μεγαλύτερους αστέρες της- Χάμες Ροντρίγκεζ και Ρανταμέλ Φαλκάο σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντίστοιχα. Ένα σαφές μήνυμα ότι ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, είτε έχει χάσει την όρεξη του να ασχοληθεί με τους «Πριγκιπάτους», είτε θεωρεί πως η επένδυση «στέφθηκε» αποτυχημένη και πήρε την απόφαση να κάνει πίσω.
Η υποχώρηση αυτή φέρνει τους Άραβες σε μια ευθεία-κούρσα, στην οποία το δικό τους αμάξι αγγίζει 200/χλμ τελική, τη στιγμή που όλων των υπόλοιπων ξεκινά από τα 120 και κατεβαίνει. Συνεπώς, κανένας ανταγωνισμός, με τη Λιγκ 1 να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να χάσει την αίγλη και την ξεχωριστή γοητεία που δεδομένα κατείχε στο παρελθόν, αν σκεφτεί κανείς πως ο μεγαλύτερος αριθμός πρωταθλημάτων που έχει μια ομάδα από τη δημιουργία της πρώτης επαγγελματικής κατηγορίας στα εγχώρια, είναι μόλις 10.
Το γεγονός αυτό, ίσως δυσαρεστεί ακόμα και τους ίδιους του ιδιοκτήτες της Παρί, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό.
Διότι μέσα στους στόχους τους ήταν να συμβάλλουν καθοριστικά στην ανανέωση και στην εξέλιξη του γαλλικού ποδοσφαίρου, ούτως ώστε να μπορέσει στο άμεσο μέλλον να κοντράρει επί ίσοις όροις τις υπερδυνάμεις που έχουν χτίσει Ισπανία, Αγγλία και Γερμανία και να προσελκύσει τα κορυφαία «ονόματα» (και για πολλούς ακόμα λόγους).
Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Πολ Πογκμπά, για τον οποίο το πρότζεκτ της Παρί μοιάζει να είναι άκρως ελκυστικό, όμως το βασικό (ίσως και μοναδικό) εμπόδιο είναι το χαμηλό εγχώριο επίπεδο συγκριτικά με την Πρέμιερ Λιγκ και τη Λα Λίγκα. Ο Μπρούνο Σάτιν, περίφημος μάνατζερ που δραστηριοποιείτε στη Γαλλία δήλωσε στην AP: «Βασιζόμασταν στην Μονακό ώστε να συνεχίσει (επίσης) να κερδίζει πόντους (της κατάταξης χωρών της UEFA). Τώρα που έβαλαν φρένο στα σχέδιά τους αναρωτιόμαστε τι πρόκειται να συμβεί και νομίζω πως το γαλλικό ποδόσφαιρο πρόκειται να υποφέρει».
Ο Λουκ Νταιάν, ο οποίος προέδρευσε στις Λιλ και Λανς, δήλωσε επίσης στο ίδιο περιοδικό: «Έχουμε πρόβλημα οικονομικού ανταγωνισμού και τώρα έχει γίνει ορατό, μπορείτε όλοι να το δείτε μέσα στο γήπεδο και στους λογαριασμούς των κλαμπ. Το κύριο όμως πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μια αληθινή, ποδοσφαιρική κουλτούρα. Στη Γαλλία, μπορείς να μετρήσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού τους συλλόγους που έχουν μία γνήσια, πιστή και ανθεκτική βάση οπαδών, τους μετόχους και τους εμπορικούς εταίρους οι οποίοι είναι μέσα στο παιχνίδι. Χρειαζόμαστε πολύ βαθιά μεταρρύθμιση».
Πότε θα κερδίσουνε έναν τίτλο
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ευθύνη για το πρόβλημά τους δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στη Γαλλία, αφού άλλες χώρες επιτρέπουν στους συλλόγους τους να συσσωρεύουν τερατώδη χρέη προκειμένου να είναι σε θέση να εμφανιστούν πιο ανταγωνιστικοί, τη στιγμή που η γαλλική ομοσπονδία επιβάλλει τους κανονισμούς με μεγάλη αυστηρότητα. Άλλοι κατηγορούν την υπερφορολόγηση, η οποία είναι ικανή να αποδυναμώσει ακόμα και τους μεγαλύτερους συλλόγους. Μάλιστα σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε προ ενός έτους, διαπιστώθηκε ότι (π.χ.) για έναν παίκτη που καταβλήθηκαν 1.8 εκατ., οι γαλλικές ομάδες είναι υποχρεωμένες να πληρώσουν επιπλέον 504.000 σε φόρους κοινωνικής ασφάλισης, ενώ μια γερμανική ομάδα, στον αντίποδα, είναι υποχρεωμένη να πληρώσει 12.000(!) για το ίδιο ποσό συμβολαίου!
«Το ερώτημα δεν είναι αν θα κερδίσουν το πρωτάθλημα, αλλά πότε», έγραψε το περιοδικό France Football μερικές ημέρες πριν τον εναρκτήριο αγώνα της σεζόν 2012-13 και δυστυχώς για τους ίδιους, απεικονίζει τη σκληρή πραγματικότητα που πλήττει το γαλλικό ποδόσφαιρο. Μια κατάσταση που μοιάζει γνώριμη για τη δική μας χώρα την τελευταία εικοσαετία, όχι όμως και για τους Γάλλους. «Πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι το να έρχεσαι δεύτερος στη Λιγκ 1, είναι σαν να κατακτάς το πρωτάθλημα. Ακριβώς όπως ο τύπος που έρχεται δεύτερος, πριν τον Ουσέιν Μπολτ, στα 100 μέτρα», δήλωσε ο Ρολάν Κουρμπίς, πρώην προπονητής της Λυών το 2012.
Η ομάδα του Παρισίου, ίσως να μην έχει ακόμα καταφέρει να κοντράρει στα ίσα τα «μεγαθήρια» και να κυνηγήσει με αξιώσεις την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως δύσκολα δε θα πετύχει και τον τελευταίο της αυτό στόχο τα επόμενα χρόνια. Έχει όλες τις προδιαγραφές και περιμένει τη δική της ευκαιρία να φτάσει στην ελίτ.
Υ.Γ. Αναμένονται (κάποιες έχουν ήδη ξεκινήσει) γενικές αναβαθμίσεις σε όλους χώρους του «Παρκ Ντε Πρενς» και στις προπονητικές εγκαταστάσεις.
Υ.Γ.1. Καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την εξασφάλιση των υπογραφών των «μεγάλων ονομάτων» (και όχι μόνο), όπως οι Ιμπραίμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα, Καβάνι, Μπέκαμ, Νταβίντ Λουίζ, έχει παίξει η παρουσία και το χάρισμα όσον αφορά την πειθώ που φαίνεται πως διαθέτει ο αθλητικός διευθυντής του συλλόγου, Λεονάρντο.
Υ.Γ.2. Αυτό που οι διοικούντες οφείλουν πλέον να έχουν κατά νου είναι η τήρηση των περιορισμών που έχουν επιβληθεί από την UEFA όσον αφορά το FFP (Financial Fair Play), καθώς πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως «λεπτό» ζήτημα το οποίο μπορεί να τους κοστίσει σε πολύ σημαντικό βαθμό. Πάντως, φαίνεται πως, για την ώρα, η κατάσταση βρίσκεται υπό τον έλεγχο τους και πως σύντομα και το εμπόδιο αυτό θα ξεπεραστεί.
